Bunlar da bugün aldığım diğer yünler. İnşallah en kısa zamanda biterler. Çünkü ben bazen sıkılınca ertesi seneye bırakabiliyorum örgüleri. Kadınlar arasında bir inanış var. Birisi bir el işine başladığında başkası olayın üzerine koşarak gelip kolay gelsin derse tez zamanda bitermiş o iş. Ben örgü örmeye başladığım sıralarda genelde yalnız oluyorum. Ama bazen akşamları eşim evdeyken aklıma gelirse onu odadan dışarı çıkarıp tekrar koşarak kapıyı açtırtıp kolay gelsin dedirtiyorum. Gülüyoruz. Böyle oyunlar oynamak ona da değişik geliyor sanırım:) Saçma aslında ama bence inanırsan herşey olur.Bu yünlerden biri oğluma ceket, biri bana atkı, diğeri yine oğluma şapka olacak. Hadi bakalım kolay gelsin. Şimdiden kendi kendime diyim de....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder